De wereld van: Bas Elhorst

Ben je nieuwsgierig hoe het leven van een topsporter eruit ziet? We duiken in het leven van een aantal sporters uit de wereld van surf, wake en snow! Wat is er nodig om tot topprestaties te komen, zowel fysiek als mentaal? Wat is hun drive en waar vinden ze inspiratie? We gaan in gesprek met een aantal sporters en vragen hun stoke voor de sport met ons te delen. Deze keer: snowboardguide Bas Elhorst.

• Naam: Bas
• Leeftijd: 40
• Nickname: opa, omelette, obibas, shuttlebas
• Favoriete bestemming: ongerepte natuur
• Welke board(s) ride je: Jones Snowboards. Mijn all-time favoriet is de Flagship 162w, maar met een dikke jump is dat de Stormchaser 157
• Goofy of regular: Goofy

Wat tof je te spreken Bas! Vertel eerst eens over je link met Ripstar?
“Ik heb jarenlang in Kaprun gewerkt als snowboardleraar voor twee lokale snowboardscholen. Hier heb ik Bas, Reinier en Ruud leren kennen. Zij werkten al enkele seizoenen als snowboardleraar voor Ripstar. Ze hebben me voorgesteld aan Sjoerd, de oprichter van Ripstar. Sjoerd heeft me een jaar lang financieel gesponsord in boardercross wedstrijden. Hij coachte me onder andere in boardercross specifieke trainingen. Sjoerd zorgde ook dat ik de Staatliche opleiding kon doen en zo onderdeel werd van het Ripstar-team als snowboardleraar. Als snowboard- of skileraar is het behalen van de Staatliche opleiding het ultieme doel. Het is een intensieve opleiding die slechts door weinig Nederlandse leraren succesvol wordt afgerond.

In deze periode heeft Sjoerd me onder zijn hoede genomen en ook geïntroduceerd aan een paar sponsoren. Dagenlang kon ik het met hem hebben over de filosofie van snowboarden, snowboardtechniek en materiaalkeuze. Hij heeft me destijds veel bijgebracht over de sport. Sjoerd nodigde vaak snowboardfotografen uit, zo kon ik leren shooten met gasten als Edo Jungerius, Harry de Weijer en Stef Anemaat. Zo is het balletje gaan rollen voor mij.”

Neem ons mee in jouw wereld. Waar en hoe begon jouw passie voor snowboarden?
“Het zaadje is geplant in het Ötztal waar ik als klein kind ging skiën met mijn ouders. Ik dacht in de tijd al na over hoe ik een leven kon gaan leiden in de Alpen. Op mijn veertiende begon ik met snowboarden. Als toerist, in Mallnitz, lekker knallen op een 164 Burton! Toen ik 18 werd, ben ik direct na de middelbare school naar Oostenrijk vertrokken om daar als snowboardleraar te werken.”

En is je jongensdroom uitgekomen, woon je in de Alpen?
“Jazeker! Thuis is voor mij in Vorarlberg, Oostenrijk. Dat ligt aan de Arlberg vast. Daar heb ik mijn eigen gidsenbureau en snowboardschool; Black Sheep Snowboarding.”

Hoe is dit ontstaan en hoe ben je snowboardguide geworden?
“Dit is een lang proces geweest, wat ik nooit helemaal uitgestippeld had. Maar ik was en ben gek op snowboarden. Ik wilde non-stop leren en beter worden. Perfecte verse poeder, hevige sneeuwval of bagger omstandigheden, in stond altijd op mijn board! In mijn eerste seizoen kwam ik er al achter dat ik het off-piste rijden het leukste vond. In die tijd waren de parken nog niet zo leuk en kon ik mijn ei veel meer off-piste kwijt. Met off-piste ontdek je de mooiste plekken. Om op die plekken te komen heb je een splitboard of sneeuwschoenen nodig. Ik ontmoette gelukkig veel ervaren en inspirerende mensen die me altijd mee op pad hebben genomen. Daar heb ik ontzettend veel van geleerd.

Veiligheid staat voorop en je moet je verdiepen in de theorie. Dit heb ik gedaan door vele alpine cursussen en de Snowboard Führer opleiding in Oostenrijk te volgen. Daarnaast heb ik een winter in Valdez Alaska als trailguide gewerkt en heb ik daar de AMSG-opleiding gevolgd bij Dean Cummings.”

Hoe ziet een gemiddelde werkdag er voor jou als snowboardguide in de Alpen uit?
“Ik ben non-stop aan het analyseren. Wat is het level van mijn gast, wat doen de omstandigheden, waar gaan de andere gidsen (niet) heen, wat is het lawinegevaar, etcetera. Ik maak voor mijn gast dan een plan wat matcht bij de skills en wensen. Uiteindelijk gaat het mij erom om de gast een onvergetelijke dag te bezorgen.”

Wat is je missie als guide?
“Het mooiste en belangrijkste is een tevreden gast die veilig naar huis kan keren. Daar wordt ik zelf ook heel blij van. Mijn werk is erg afwisselend en iedere dag anders. Lekker buiten zijn en de enorme vrijheid die ik heb in de natuur is onbeschrijfelijk mooi.”

Wat was tot nu toe jouw hoogtepunt van het jaar?
“Dat is mijn nieuwe huisje! Ik ben al zo vaak verhuisd en ik heb nu eindelijk een appartement gevonden aan de voet van de Arlberg waar ik homeruns kan maken. Ik woon hier samen met mijn nieuwe vriendin en dat is erg fijn.”

Wat is je meest epic trail?
“Dat klinkt gek, maar die heb ik niet. Het hangt allemaal samen met de omstandigheden en het seizoen. Ik houd heel erg van verandering.”

Hoe ontdek je nieuwe trails?
“Door constant opzoek te gaan op de kaart en in de natuur. En natuurlijk ook met vrienden.”

Hoe bereid je je voor op lawinegevaar? En wat moet je doen als je in zo een situatie komt?
“Door het lawine bericht te lezen en te interpreteren, ervaringen uit te wisselen met andere gidsen en eigen ervaring mee te nemen van de dagen die zich al afgespeeld hebben in het seizoen. Het is slim om verschillende scenario’s af te laten spelen in je hoofd, met een plan A, plan B en plan C. Hier horen ook aardig wat sneeuwprofielen bij, analyses en blogposts van de lawineverbanden uit Tirol en Vorarlberg. Daarnaast luister ik erg naar mijn gevoel. Lawine gevaar is altijd aanwezig in de bergen. Maar als je in een extreem gevaarlijke situatie komt dan kun je het beste rustig blijven en verstandig nadenken.”

Ben je zelf wel eens in zo een gevaarlijke situatie terecht gekomen?
“In november 2016 heb ik een enorme lawine meegemaakt in Obergurgl. Er zijn tijdens deze lawine helaas twee jongens omgekomen. Ze zijn met hun hoofd op een steen beland bij het omhoog lopen toen de lawine naar beneden kwam. De lawine was meer dan een 1 km lang, 500 m breed en had een snelheid van 200km per uur. Dat ik het kan navertellen is een wonder. Het was mijn grootste nachtmerrie. Hoe meer je in de bergen bent, hoe groter de kans is dat je zoiets meemaakt.”

Hoe heb jij dit zelf tot een goed einde gebracht?
“In 15 minuten heb ik de hele reddingsketen in gang gezet en drie mensen uitgegraven. Waaronder mijn collega/vriend Irian, die dankzij de snelle redding gelukkig nog leeft.”

Hoe bereken je risico’s in de bergen?
“Risico kan uit vele hoeken komen. Het is niet een kwestie van een rekensom maken, ik zie het vooral als risicomanagement. Er is zijn altijd risico’s maar ik zorg dat ik ze minimaliseer zodat er zo weinig mogelijk ‘restrisico’ overblijft. De routekeuze is daarnaast cruciaal!”

Zoek je zelf nog je grenzen op ?
“Ik ben non stop opzoek naar nieuwe bergen en afdalingen. Het liefste ben ik aan het exploren en opzoek naar nieuwe runs. Ik ben de afgelopen twee winters wederom op pad geweest met twee filmmakers, dan push je het toch net even wat harder.”

Heb je nog ambities voor de toekomst?
“Er zijn aardig wat projecten, ik ben onder andere dol op het surfen en de natuur. Hier ga ik zeker nog wat mee doen.”

Wat is je favoriete berggebied?
“Ik ben gek op de Alpen en de mogelijkheden die ze bieden. De infrastructuur die we hier hebben is insane. Dat wordt door veel gasten nog wel eens onderschat als ik ze hoor praten over Canada, Japan, etc.”

Welk gebied staat er nog op je wishlist?
“Ik zou heel graag nog eens terug gaan naar Valdez in Alaska, waar ik heb gewerkt.”

Je verbrand enorm veel calorieën tijdens een tocht in de bergen. Welke tips heb je om ons energielevel op pijl te houden zodat we maximaal kunnen shredden?
“Het belangrijkste is om een goede basisconditie te hebben. Maar het is erg belangrijk om het niet te koud of te heet te hebben als je aan het toeren bent, dit kost onnodig veel energie. Ook is het belangrijk om heel constant te bewegen, niet te veel sprints en pauzes houden.”

Splitboarden is het antwoord op drukke en uitgestippelde skigebieden. Wat maakt splitboarden zo epic?
“Je hebt volledige vrijheid en bent onafhankelijk van de liften. Iedere berg die je ziet behoort tot de mogelijkheden, als de omstandigheden perfect zijn. Dat betekent dat je alles zelf kan uitkiezen: van voorjaarssneeuw tot diep besneeuwde poederhellingen op  bergen die bij jou passen. Je bent echt een met de natuur en jezelf.”

Je hebt een zoontje, is hij al net zo gek van de bergen als zijn vader?
“Nee, helemaal niet. Hij heeft veel interesses en is een kleine nerd. Maar hij vindt het vooral gezellig om samen te gaan skiën over de bospaadjes, te rodelen en warme chocootjes te drinken op het terras. Het sociale gedeelte van de bergen vindt hij het mooist.”

Welke levensles heeft het leven in de bergen je gebracht?
“Het is mijn kerk, met alle ups en downs die daarbij horen. Maar het belangrijkste is; wanneer je ergens in gelooft, is het mogelijk.  Als je er maar genoeg voor aan de kant zet, want het komt niet vanzelf naar je toe. Je hebt een bepaalde soort focus nodig om de mooiste sneeuw en afdalingen te bereiken.”

Als outdoor sporter speel je met de elementen van de natuur. Kun je omschrijven welk gevoel het jou geeft?
“Het is de energie en vrijheid die ik ervan krijg en het meditatieve bewegen door de natuur geeft vele inzichten. Je gaat in het moment op, of dat nu zweten is, pure flow of keiharde pijn.”

Welke andere activiteit geeft je naast snowboarden kracht en energie?
“Ik ben gek op golfsurfen en sinds kort ben ik aan het schilderen, dat is ook erg ontspannend.”

Wij maken ons best een beetje zorgen over het klimaat. Zonder de natuur kunnen wij onze favoriete sporten niet beoefenen. De natuur is ook jouw playground. Hoe zorg jij ervoor dat je jouw steentje bijdraagt zodat de volgende generatie ook nog kan genieten van een dikke laag verse poeder?
“Dit is een hele moeilijke vraag, want eigenlijk maken we de natuur allemaal een beetje kapot door er in te freeriden en te bewegen. We krijgen er daardoor wel een immens respect en waardering voor. Het is een paradox, een vriend van me schreef laatst: “To be out in the mountains is good for myself. Not to be out in the mountains is good for others and nature in general.” Ik probeer niet te veel te consumeren en onnodige zaken te kopen, het liefst koop ik tweedehands. Ik koop biologisch en probeer producten te kopen waarbij niet veel energie verspild wordt. Niet te veel vlees en vis te eten, samen te carpoolen of de trein te pakken. De night-jet naar Innsbruck is bijvoorbeeld echt heel goed en betaalbaar. Ook probeer ik niet onnodig te vliegen.”

Tegen welke snowboarder kijk je op?
“Er zijn veel snowboarders waar ik tegenop kijk. Dat doe ik op verschillenden manieren. Ik vind het altijd erg vermakelijk om hier de lokale scene te zien snowboarden, het is zo een mooie stel karakters samen. Iedereen wordt ouder, maar als we aan het snowboarden zijn zie je er een hoop vonken vanaf springen. Het meeste kijk ik op naar mijn vrienden waar ik vette tochten en afdalingen mee maak, waarbij we voor elkaars veiligheid zorgen. Ik heb ook mega respect voor Gigi Rüf. Hij is onlangs ook 40 jaar geworden en maakt zo gecalculeerd de gruwelijkste tricks over enorme kickers!”

Vertel ons een fun fact over jezelf! Een grappig feitje, interessante of vermakelijke weetjes over jezelf of je leven.
“Het was mijn jongensdroom om stuntman, zwerver en architect worden. Dit is de outcome, haha!”

Op welk board heb je leren snowboarden?
“Dat was een Burton huurboard van 164 met skischoenen met een hele grote “legalize it” sticker erop. Dat board was veel te groot voor me op dat moment, dus laat materiaal je lol niet bederven.”

Tot slot, welk advies zou je iemand geven die snowboardguide wil worden?
“Het vak biedt weinig zekerheid, daar moet je tegen kunnen. Het is het belangrijkst om meters te maken en vooral zelf heel veel onderzoek te doen en te ontdekken, zoveel als je kan. En sta ook eens stil bij de gevaren en de verantwoordelijkheid die het aan je geeft, vind je dat het waard?”

Tekst en interview: Nicole Scheerens